تیڈے نال تعلق نئیں مطلب تاھیں تیڈی ذات دا ڈھیر حیا اے
تیڈی سوچ اپنڑی ضمیر اپنڑاں ساڈی بلکل نیت صفا اے
بندیاں دے منہ تاں بند نئیں ھوندے اگھاں تیڈی نیک صلاح اے
انجیں شک غریب تے کر باھنداھیں ساڈی شک توں پاک نگاھ اے
..............................
پوہ دیاں راتاں اتوں نت ملاقاتاں مینوں اوہ ملاقات نہی بھلدی
بھج ویندا چولا ہنجووا نال تیری اوہ برسات نہی بھلدی
میری ھک واری اوئے تے تیری لکھ واری جی تیری اوہ گل بات نہی بھلدی
اس گل اچ وارث ڈینہہ چڑھ ونجنڑاں مینوں ھک ھک رات نہی بھلدی
...........................,..
ذرا توجہ
ھک دن دی گل اے ،، پانی دی چھل اے
راوی دے اکٹھے میں 2 پکھوں پھدے
منظر رنگین آئی ،، جوڑ حسین آئی
اصلی اصیل ھن ،،رج کے شکیل ھن
میرے دل نوں بھانڑیں ،،میں گھتے چا دانڑیں
ھک چونج ھلاوے ،، دوا کوئی نہ کھاوے
ھک بے نوں ویکھن، گل کوئی نہ دسن ،،نہ بولن نہ ھسن
جہڑا پریشاں ھائی میں چا اھنوں اڈایا ،، دوجے نوں نپ کے چا پنجرے بہایا
محبت عجیب اے ،، عقیدت عجیب اے،الفت عجیب اے ،قربت عجیب اے
جہنوں چھوڑ دتا او اڈ کے نا جاوے ، جہنوں قید کیتا او پیوے نہ کھاوے
ھک پنجرے اچ پھڑکے دوا باھر رووے
توبہ خدا دی شالا انج نہ ھووے
اے تک کے تماشہ ،، مینوں آیا ھاسہ ،،میں دتہ دلاسہ تے دووے اڈائے چا
جاونڑ توں پہلے مگر پر ھلا کے
فزا اچ لہرا کے ،، کج گنگناکے
میتھوں اچا ھو کے ،،ھوا اچ کھلو کے
اکھن پرندے او ظالم درندے
او جاھل شکاری ،،ظلم نہ کمائے نہ کر
ازلاں توں بنے ھوئے نہ جوڑے ونجائے کر
رکھیں یاد محبت دے قیدی سزا کوئی نہیں ھوندے
اے قدماں اچ مرجان جداکوئی نہیں ھوندے
----------------------------
جو گُزر گئی واہ واہ دلبر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
جیویں گزریا وقت گزار آنداۓ
تیرے پیار دا محل اُسار آنداۓ
چا جُرّت توں بھارا بھار آنداۓ
تیری غرض دا بیڑا تار آنداۓ
ہنڑ نہیں نبھدی مجبور نہ کر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
میں ہاں مجبور کنگال جہیا
بدقسمت تے بےحال جہیا
خوشیاں دا راہنداۓ کال جہیا
ہے سر توں تار ذوال جہیا
کھڑکا کہیں نیک نصیب دا دَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
کر کوشش یاد بھُلاونڑ دی
کائی بہتر سوچ نِبھاونڑ دی
سَٹ نیّت پیار جَتاونڑ دی
ایہہ گڈھ نہیں تیرے چاونڑ دی
ہیئی بہوں تھوڑا چادر دا بَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
اگے ہُنڑ تائیں بہوں نیلام تھیاں
بےچین تے بےآرام تھیاں
تیری نسل دا خاص غلام تھیاں
بےقیمت تے بدنام تھیاں
تیرے پیار جھُکایاۓ جاہ جاہ سَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
تینوں کہیں جاہ شرم دِوایا نہیں
ہستی دا مانڑ وِکھایا نہیں
تیرا کوئی فرمان بھُلایا نہیں
سرکار دا قدر گھٹایا نہیں
توڑے آپ تھیوسے دیس بَدر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
بَدلے ہوئے "درد" حالات سَمجھ
ایہہ فیصلہ کُن گل بات سَمجھ
اِس لحظے نوں سوغات سَمجھ
میری چھیکڑی ایہہ ملاقات سَمجھ
وَت شائد نہ ٹکروں زندگی بھَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
جو گزر گئی واہ واہ دلبر۔
----------------------------
اے لازم نہیں بیلی وطن تے ہووئے
کئی وطنوں دُور وئ ہوندن
چنگے ہر دےلیکھہ حیات نئیں ہوندئے
کئی غم وچ چوُر وئ ہوندن
نہ ٹھکرایا کر گھر آیاں نوں
کوئی باجھہ قصور وئ ہوندن
سارے بندے، شوقیا پردیسی نئیں ہوندئے
کئی حالات توں مجبور وئ ہوندن۔
---------------------------
اساں منزل دے متلاشی ہیئں ساڈے راه دی ڈهول دیوار نہ بن
ساڈا راه نا نپ ساکوں رستہ ڈے ساڈےذہن دی سوچ دا بار نہ بن
اساں یوسف ہاں پر وکدے نیئں ساڈے کیتے مصر بازار نہ بن
ساڈا سجنا وت نقصان تهیسی ساڈا دشمن ره ساڈا یار نہ بن
---------------------------
تینوں کوئی نا شوق محبتاں دا - تیرا دوغلا جہیا کردار آ
توں فقط نبیندا ڈنگ رہیاں ایں - تیرا غیراں نال قول قرار آ
اسی ھا جے کملے لوگ سجنڑں - تیری ہر گَل تے اعتبار آ
ویکھ غربت خضر دی چھڈ گیا ایں - تیرا دولت نال جو پیار آ
---------------------------
نت ریت تے لکھ کہ ناں تيرا __ ہتھاں نال میں چھاں کر باہناں
وت کئی واری اوہنوں چم چم کے __ میرا سجن گناہ کر باہناں
کمزور جو ہاں گھبری وینداں __ میں غلطی تاں کر باھناں
کوئی لڑدی ہنج نوں ویکھ نہ لئے __ اکھیاں تے بانہہ کر باھناں
----------------------------
ﻣﯿﮉﯼ ﻣَﺮﺽ ﺩﯼ ﻓِﮑﺮ ﻃﺒِﯿﺐ ﻧﮧ ﮐﺮ
ﻧﮧ ﺟﻮﮌ ﺩﻭﺍ ، ﻣﯿﮟ ﭨِﮭﯿﮏ ﮨﺎﮞ
ﻧﮧ ﺷَﺮﺑﺖ ﻋﺮﻕ ﺍِﻧﺠﯿﮑﺸﻦ ﺩﮮ
ﻧﮧ ﺑﻮﺗﻼﮞ ﭼﺎ ، ﻣﯿﮟ ﭨِﮭﯿﮏ ﮨﺎﮞ
ﺗﯿﮉﮮ ﮐُﻞ ﻧُﺴﺨﮯ ﻧﺎﮐﺎﻡ ﮔﺌﮯ
ﻧﮧ ﺯﮨﻦ ﮐﮭﭙﺎ ، ﻣﯿﮟ ﭨِﮭﯿﮏ ﮨﺎﮞ
ﺳﺎﮐُﻮﮞ ﻟﻮﮌ ﻧﺌﯿﮟ ﺗﯿﺮﯾﺎﮞ ﭘَﮭﮑِﯿﺎﮞ ﺩﯼ
ﻣﯿﮑُﻮﮞ ﺳَﺠﻦ ﻣِﻼ ، ﻣﯿﮟ ﭨِﮭﯿﮏ ﮨﺎﮞ
----------------------------
تیرا پردہ کالیاں زلفاں دا
تیرے یار نقاب تو ودھ اے
تیرے پتلے ہونٹ تے کالا تل
میرا سجنڑ گلاب تو ودھ اے
مل کوئ نئیں تیرے بولن دا
گل ڈھیر حساب تو ودھ اے
نشہ تیریاں سوہنیاں اکھیاں دا
ابرار شراب تو ودھ اے
----------------------------
میرا ھسڑ کے کدی کدی دل آھدا بندہ لے پردیس دا ناں نئیں
وت غربت ویکھ کے چپ کر ونجناں کسے شاھی دے مالک ھاں نئیں
ھن چار دیہاڑے زندگی دے میری وطن تے وسن دی جا نئیں
__________________________________
ہووے دل وچ شوق وفاواں دا
بندہ کدی بیکار نیں ہوندا.
جے کنڈ تے نسلی یار ہوون.
کدی کنڈ تے وار نیں ہوندا
------------------------------------
کدی رات دے پہرے بہہ کے میں
تینوں کئی کئی گھنٹے سوچدی آں
تیری یاد دے پلو دیاں گھنڈاں
میں ہولے ہولے کھولدی آں
فیر اپنے آپ ہی فرض کر کے
تیرے نال دکھ سکھ پھولدی آں
جند ہور نہ کوئی وس چلے
تینوں ویکھن دا میں سوچدی آ
تیری دید دی خاطر جان جاں
آکھاں بند کردی کدی کھول دی آں
-------------------------------------
جی چاہندا اے موت توں پہلاں
ایسا نگر میں ویکھاں
جس دے باسی اک دوجے نال
ذرا نہ نفرت کردے ہون
جس دے حاکم زر دے پچھے
سپّاں وانگ نہ لڑ دے ہون
جتھے لوکی مرن توں پہلاں
روز روز نہ مردے ہون
اس ساری گیم دے چکر وچ
میں نیند دی وادی پہنچ دی آں
---------------------------------------
ساڈے دل وچ تیرا گھر سجناں
سانوں زمانےدانئیں ڈر سجناں
توں کماں چ مصروف رہناں ایں
کدےساڈےول وی کرنظرسجناں
ساڈےپیار نوں پتہ نئیں کی ہویا
اسی بولیا نئیں کوئی تکبرسجناں
محبت چ بڑے امتحان ہوندےنے
بندےنوں کرنا چائی داصبرسجناں
شریکاں دیاں گلاں ول دھیان ناکر
ساری عمر لئی تیرااےاصغرسجناں
----------------------------------------
رولا سارا مک جاوے گ
جس دن ساہ رک جاوے گ
چپ چاپ اٹھ کے ٹر جاواں گے
جس دن اوہ اک جاوے گ
چار دناں لئ چانن پا کے
چن کدھرے لک جاوے گ
پھل لگن اس بوٹے تائیں
جو رب ول جھک جاوے گ
پیاس میرے نوں ویکھ کے عنبر
ساغر وی سک جاوے گ
-------------------------------------------------
ذرا توجہ
ھک دن دی گل اے ،، پانی دی چھل اے
راوی دے اکٹھے میں 2 پکھوں پھدے
منظر رنگین آئی ،، جوڑ حسین آئی
اصلی اصیل ھن ،،رج کے شکیل ھن
میرے دل نوں بھانڑیں ،،میں گھتے چا دانڑیں
ھک چونج ھلاوے ،، دوا کوئی نہ کھاوے
ھک بے نوں ویکھن، گل کوئی نہ دسن ،،نہ بولن نہ ھسن
جہڑا پریشاں ھائی میں چا اھنوں اڈایا ،، دوجے نوں نپ کے چا پنجرے بہایا
محبت عجیب اے ،، عقیدت عجیب اے،الفت عجیب اے ،قربت عجیب اے
جہنوں چھوڑ دتا او اڈ کے نا جاوے ، جہنوں قید کیتا او پیوے نہ کھاوے
ھک پنجرے اچ پھڑکے دوا باھر رووے
توبہ خدا دی شالا انج نہ ھووے
اے تک کے تماشہ ،، مینوں آیا ھاسہ ،،میں دتہ دلاسہ تے دووے اڈائے چا
جاونڑ توں پہلے مگر پر ھلا کے
فزا اچ لہرا کے ،، کج گنگناکے
میتھوں اچا ھو کے ،،ھوا اچ کھلو کے
اکھن پرندے او ظالم درندے
او جاھل شکاری ،،ظلم نہ کمائے نہ کر
ازلاں توں بنے ھوئے نہ جوڑے ونجائے کر
رکھیں یاد محبت دے قیدی سزا کوئی نہیں ھوندے
اے قدماں اچ مرجان جداکوئی نہیں ھوندے
----------------------------
جو گُزر گئی واہ واہ دلبر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
جیویں گزریا وقت گزار آنداۓ
تیرے پیار دا محل اُسار آنداۓ
چا جُرّت توں بھارا بھار آنداۓ
تیری غرض دا بیڑا تار آنداۓ
ہنڑ نہیں نبھدی مجبور نہ کر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
میں ہاں مجبور کنگال جہیا
بدقسمت تے بےحال جہیا
خوشیاں دا راہنداۓ کال جہیا
ہے سر توں تار ذوال جہیا
کھڑکا کہیں نیک نصیب دا دَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
کر کوشش یاد بھُلاونڑ دی
کائی بہتر سوچ نِبھاونڑ دی
سَٹ نیّت پیار جَتاونڑ دی
ایہہ گڈھ نہیں تیرے چاونڑ دی
ہیئی بہوں تھوڑا چادر دا بَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
اگے ہُنڑ تائیں بہوں نیلام تھیاں
بےچین تے بےآرام تھیاں
تیری نسل دا خاص غلام تھیاں
بےقیمت تے بدنام تھیاں
تیرے پیار جھُکایاۓ جاہ جاہ سَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
تینوں کہیں جاہ شرم دِوایا نہیں
ہستی دا مانڑ وِکھایا نہیں
تیرا کوئی فرمان بھُلایا نہیں
سرکار دا قدر گھٹایا نہیں
توڑے آپ تھیوسے دیس بَدر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
بَدلے ہوئے "درد" حالات سَمجھ
ایہہ فیصلہ کُن گل بات سَمجھ
اِس لحظے نوں سوغات سَمجھ
میری چھیکڑی ایہہ ملاقات سَمجھ
وَت شائد نہ ٹکروں زندگی بھَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
جو گزر گئی واہ واہ دلبر۔
----------------------------
اے لازم نہیں بیلی وطن تے ہووئے
کئی وطنوں دُور وئ ہوندن
چنگے ہر دےلیکھہ حیات نئیں ہوندئے
کئی غم وچ چوُر وئ ہوندن
نہ ٹھکرایا کر گھر آیاں نوں
کوئی باجھہ قصور وئ ہوندن
سارے بندے، شوقیا پردیسی نئیں ہوندئے
کئی حالات توں مجبور وئ ہوندن۔
---------------------------
اساں منزل دے متلاشی ہیئں ساڈے راه دی ڈهول دیوار نہ بن
ساڈا راه نا نپ ساکوں رستہ ڈے ساڈےذہن دی سوچ دا بار نہ بن
اساں یوسف ہاں پر وکدے نیئں ساڈے کیتے مصر بازار نہ بن
ساڈا سجنا وت نقصان تهیسی ساڈا دشمن ره ساڈا یار نہ بن
---------------------------
تینوں کوئی نا شوق محبتاں دا - تیرا دوغلا جہیا کردار آ
توں فقط نبیندا ڈنگ رہیاں ایں - تیرا غیراں نال قول قرار آ
اسی ھا جے کملے لوگ سجنڑں - تیری ہر گَل تے اعتبار آ
ویکھ غربت خضر دی چھڈ گیا ایں - تیرا دولت نال جو پیار آ
---------------------------
نت ریت تے لکھ کہ ناں تيرا __ ہتھاں نال میں چھاں کر باہناں
وت کئی واری اوہنوں چم چم کے __ میرا سجن گناہ کر باہناں
کمزور جو ہاں گھبری وینداں __ میں غلطی تاں کر باھناں
کوئی لڑدی ہنج نوں ویکھ نہ لئے __ اکھیاں تے بانہہ کر باھناں
----------------------------
ﻣﯿﮉﯼ ﻣَﺮﺽ ﺩﯼ ﻓِﮑﺮ ﻃﺒِﯿﺐ ﻧﮧ ﮐﺮ
ﻧﮧ ﺟﻮﮌ ﺩﻭﺍ ، ﻣﯿﮟ ﭨِﮭﯿﮏ ﮨﺎﮞ
ﻧﮧ ﺷَﺮﺑﺖ ﻋﺮﻕ ﺍِﻧﺠﯿﮑﺸﻦ ﺩﮮ
ﻧﮧ ﺑﻮﺗﻼﮞ ﭼﺎ ، ﻣﯿﮟ ﭨِﮭﯿﮏ ﮨﺎﮞ
ﺗﯿﮉﮮ ﮐُﻞ ﻧُﺴﺨﮯ ﻧﺎﮐﺎﻡ ﮔﺌﮯ
ﻧﮧ ﺯﮨﻦ ﮐﮭﭙﺎ ، ﻣﯿﮟ ﭨِﮭﯿﮏ ﮨﺎﮞ
ﺳﺎﮐُﻮﮞ ﻟﻮﮌ ﻧﺌﯿﮟ ﺗﯿﺮﯾﺎﮞ ﭘَﮭﮑِﯿﺎﮞ ﺩﯼ
ﻣﯿﮑُﻮﮞ ﺳَﺠﻦ ﻣِﻼ ، ﻣﯿﮟ ﭨِﮭﯿﮏ ﮨﺎﮞ
----------------------------
تیرا پردہ کالیاں زلفاں دا
تیرے یار نقاب تو ودھ اے
تیرے پتلے ہونٹ تے کالا تل
میرا سجنڑ گلاب تو ودھ اے
مل کوئ نئیں تیرے بولن دا
گل ڈھیر حساب تو ودھ اے
نشہ تیریاں سوہنیاں اکھیاں دا
ابرار شراب تو ودھ اے
----------------------------
میرا ھسڑ کے کدی کدی دل آھدا بندہ لے پردیس دا ناں نئیں
وت غربت ویکھ کے چپ کر ونجناں کسے شاھی دے مالک ھاں نئیں
ھن چار دیہاڑے زندگی دے میری وطن تے وسن دی جا نئیں
__________________________________
ہووے دل وچ شوق وفاواں دا
بندہ کدی بیکار نیں ہوندا.
جے کنڈ تے نسلی یار ہوون.
کدی کنڈ تے وار نیں ہوندا
------------------------------------
کدی رات دے پہرے بہہ کے میں
تینوں کئی کئی گھنٹے سوچدی آں
تیری یاد دے پلو دیاں گھنڈاں
میں ہولے ہولے کھولدی آں
فیر اپنے آپ ہی فرض کر کے
تیرے نال دکھ سکھ پھولدی آں
جند ہور نہ کوئی وس چلے
تینوں ویکھن دا میں سوچدی آ
تیری دید دی خاطر جان جاں
آکھاں بند کردی کدی کھول دی آں
-------------------------------------
جی چاہندا اے موت توں پہلاں
ایسا نگر میں ویکھاں
جس دے باسی اک دوجے نال
ذرا نہ نفرت کردے ہون
جس دے حاکم زر دے پچھے
سپّاں وانگ نہ لڑ دے ہون
جتھے لوکی مرن توں پہلاں
روز روز نہ مردے ہون
اس ساری گیم دے چکر وچ
میں نیند دی وادی پہنچ دی آں
---------------------------------------
ساڈے دل وچ تیرا گھر سجناں
سانوں زمانےدانئیں ڈر سجناں
توں کماں چ مصروف رہناں ایں
کدےساڈےول وی کرنظرسجناں
ساڈےپیار نوں پتہ نئیں کی ہویا
اسی بولیا نئیں کوئی تکبرسجناں
محبت چ بڑے امتحان ہوندےنے
بندےنوں کرنا چائی داصبرسجناں
شریکاں دیاں گلاں ول دھیان ناکر
ساری عمر لئی تیرااےاصغرسجناں
----------------------------------------
رولا سارا مک جاوے گ
جس دن ساہ رک جاوے گ
چپ چاپ اٹھ کے ٹر جاواں گے
جس دن اوہ اک جاوے گ
چار دناں لئ چانن پا کے
چن کدھرے لک جاوے گ
پھل لگن اس بوٹے تائیں
جو رب ول جھک جاوے گ
پیاس میرے نوں ویکھ کے عنبر
ساغر وی سک جاوے گ
-------------------------------------------------
اشاعتیں
